Pierwsze wzmianki o Kudowie Zdroju sięgają końca XV stulecia. W połowie XVI stulecia nazwa wioski została zmieniona z Lipolitov na Chudoba (co po czesku znaczyło "bieda"), następnie nazwa przekształciła się na Kudoba. Obecną nazwę Kudowa Zdrój nadano po II Wojnie Światowej i przyłączeniu tych ziem do państwa Polskiego.
Kudowa Zdrój to jedno z najstarszych uzdrowisk w Europie. Pierwsze wzmianki o wodach zdrojowych pochodzą z końca XVI stulecia. W latach 30-tych XVII-tego stulecia pobudowano pierwsze, drewniane urządzenia lecznicze. O uzdrowisku w Kudowie pisano w wydanym w 1777 roku we Wrocławiu przewodniku po śląskich uzdrowiskach.
Pod koniec XVIII stulecia uzdrowisko objęła spółka lekarzy, przyczyniając się do jego rozkwitu. Pobudowano wtedy budynek dla kuracjuszy i budynek łazienkowy z 20 wannami. W połowie XIX wieku Kudowę odwiedzało już około 300 kuracjuszy, a w 1870 roku zostało oficjalnie uznane pierwszym w Niemczech uzdrowiskiem kardiologicznym.
Najbardziej dynamiczny rozwój miejscowości i uzdrowiska nastąpił po 1905 roku - kiedy to poprowadzono linie kolejową z Kłodzkiem i Czechami. Powstało wówczas wiele pensjonatów i domów prywatnych, a także Książęcy Dwór - hotel z teatrem (obecna "Polonia"). Liczba odwiedzających Kudowę kuracjuszy dochodziła do 8 tys.
Po 1945 roku, po sporze granicznym Polski z Czechosłowacją, Kudowa i okolica została przyznana Polsce. Nadano miejscowości prawa miejskie i nazwę Kudowa Zdrój.
Zdjęcia pochodzą ze strony https://fotopolska.eu/